ODONTOJENİK ENFEKSİYONLARIN BAKTERİYOLOJİSİ

ODONTOJENİK ENFEKSİYONLARIN BAKTERİYOLOJİSİ:

Normal ağız florasında bulunan bakteriler, hemen hemen her zaman odontojenik enfeksiyonların meydana gelmesinde bir sebep oluşturmaktadırlar.

   Ağız florasının aerob bakterileri:

Gram pozitif koklar       (Streptococcus)

Gram negatif koklar      (Neisseria)

Gram pozitif çubuklar   (Lactobacillus, Corynebacterium)

Gram negatif çubuklar  (Pseudomonaslar, Haemophilus ve bazı koliform tipleri)

   Ağız florasının anaerob bakterileri:

Gram pozitif koklar      (Peptostreptococus, Peptococcus)

Gram negatif koklar     (Veillonella)

Gram pozitif çubuklar  (Actinomyces, Eubacterium, Leptotrichia, Propionibacterium)

Gram negatif çubuklar (Bacteroides, Fusobacterium)

Genellikle enfeksiyonun erken fazında (ilk 1-2 gün) aerob gram pozitif koklar daha baskındır ve enfeksiyon selülit tarzında bir görünüm oluşturur. Daha sonraları oksidasyon potansiyeli düştüğü için  enfeksiyonun son safhalarında ise ortama çoğunlukla anaerob gram negatif bakteriler hakim olmaktadır. Buradaki klinik tablo ise süpürasyon ve abse formundadır. Odontojenik enfeksiyonların kültür örneklerinin sadece % 4-5’inde ortamda tamamen aeroblar varken, bu enfeksiyonların %25-30’unda tamamen  anaeroblar bulunmakta, geri kalanlarını ise aerob-anaerob karışık bir flora oluşturmaktadır.

ANTİBİYOTİKLERİN SINIFLANDIRILMALARI ve ETKİ MEKANİZMALARI

Bakterisid

Aminoglikozidler

Beta-laktamlar

Metronidazol

Basitrasin

İzoniazid

Polimiksinler

Kinolonlar

Rifampin

Vankomisin

Bakteriyostatik

Makrolidler

Kloramfenikol

Linkozamidler

Sülfonamidler

Tetrasiklinler

Trimetoprim

Nitrofurantoin

Etambutol

ANTİBİYOTİKLERİN SINIFLANDIRILMALARI ve ETKİ MEKANİZMALARI:

Belirli bir antimikrobiyal ilacın tedavi edici dozda etkisine duyarlı olan mikroorganizma türlerinin hepsine birden o ilacın antimikrobik spektrumu denir.

Antibiyotikler spektrumlarına göre de dar ve geniş spektrumlu antibiyotikler olarak da sınıflandırılırlar. Mesela penisilin G gram pozitif kok ve çubuklara karşı etkili olduğu için dar spektrumlu bir antibiyotik iken, tetrasiklinler ve kloramfenikoller hem gram pozitif hem de gram negatif bakteriler üzerine etki ettikleri için geniş spektrumlu antibiyotikler olarak bilinmektedirler. Bir antimikrobiyal ilacın bakteriyostatik veya bakterisid etkili olmasını belirleyen en önemli faktör etki mekanizmasıdır.

ANTİBİYOTİKLERİN SINIFLANDIRILMALARI ve ETKİ MEKANİZMALARI

Bakteri hücre duvarı sentezinin inhibisyonuyla etki. Bakteri hücresinin ölümüne yol açarak bakterisid etki oluştururlar .

Mikroorganizmaların stoplazma membranının geçirgenliğini artırarak etki. Bu antibiyotikler bakteriyostatik etki oluşturmaktadırlar

Protein sentezinin geri dönüşebilir (reversible) inhibisyonuyla olan etki. Bu antibiyotikler bakteriyostatik etki oluşturmaktadırlar

Protein sentezinin geri dönüşemez (irreversible) inhibisyonuyla etki. Bakterisid etki gösterirler.

Bakteride nükleik asit metabolizmasının bozulmasıyla oluşan etki. Bakterisid etki gösterirler

Ara metabolizmayı bozarak etki; bakteri metabolizması için gerekli bazı maddelerin sentezini önleyerek etki.

Odontojenik enfeksiyonlarda antibiyotiklerin kullanımı

Penisiline duyarlı m.o. lar için standart (dar spektrumlu) antibiyotikler:

    Pen G, Pen V

Penisiline dirençli m.o.lar için standart (dar spektrumlu) antibiyotikler:

    Nafsilin

Penisiline duyarlı m.o. lar için geniş spektrumlu antibiyotikler:

    Amoxicilline, Ampicilline

Penisiline dirençli m.o. lar için geniş spektrumlu antibiyotikler:

    Sefalosporinler

  

Antibiyotiklerle ilgili uyarılar

Anaflaksi ve allerji gelişebileceği unutulmamalı

Oral yolla kullanılan doğum kontrol ilaçlarının etkinliğini azaltabileceğinden hasta bu konuda uyarılmalıdır

Şiddetli diyare olabileceği unutulmamalıdır

Mantar enfeksiyonları gibi super enfeksiyon gelişimine neden olabilirler

Antibiyotik kullanan hastalara yapılacak öneriler

Gastrointestinal problem varsa ilaç bir bardak dolu su ile ve yemek ile birlikte alınmalıdır

Boğaz ağrısı, ağızda yanma, ateş, yorgunluk gibi süperenfeksiyon belirtileri olduğunda doktor konu hakkında bilgilendirilmelidir

İlaç önerilen doz ve doz aralıklarına dikkat edilerek uygun görülen süre kullanılmalıdır

Enfeksiyon belirtilerinde artış olursa doktor bilgilendirilmelidir

Odontojenik enfeksiyonlarda antibiyotik kullanımı

Hücre duvarı sentezini inhibe ederek bakterisid etki gösteren antibiyotikler:

    Pen G, Pen V, ampisillin, Amoksisilin, Sefalosporin, Klindamisin, Vankomisin

Protein sentezini inhibe ederek bakterisid etki oluşturanlar:

    Aminoglikozitler

Hücre duvarı sentezini inhibe ederek bakteriyostatik etki gösterenler:

   Tetrasiklinler, kloromfenikol

Sefalosporinler antimikrobiyal etkinliklerine göre çeşitli jenerasyonlara ayrılırlar. Birinci kuşaktan 3. kuşağa doğru gram pozitif etkinlik azalır, gram negatif etkinlik artar.

Sefalosporinler

Birinci jenerasyon sefalpsporinler; stafilokok, streptokok, anaeroblar ve E coli gibi pek çok gram pozitif ve gram negatif bakteriye karşı etkilidir. Dar spekturumlu ve ucuz olmaları nedeniyle cerrahi profilakside tercih edilebilir.

İkinci jenerasyon sefalosporinler; birinci jenerasyondakilere  göre yukarıda sayılan m.o. lar ve gram pozitif basiller üzerinde daha fazla etkilidir.

Üçüncü jenerasyon sefalosporinler; gram pozitif koklara karşı eski jenerasyon sefalosporinlere göre daha az etkilidir. Ancak enterik gram-pozitif basillere karşı daha etkilidir. Üçüncü jenerasyon sefalosporinler baş-boyun enfeksiyonlarında sıklıkla karşılaşılan gram pozitif enfeksiyonların tedavisinde endikedir.

Odontojenik enfeksiyonlarda antibiyotik kullanımı

Duyarlı organizmanın hücre zarına bağlanarak protein fonksiyonunda değişikliğe ve hücre ölümüne sebep olan; bakteriyostatik ve bakterisid etki gösteren:

   Eritromisin

Duyarlı anaeroblarda DNA sentezini inhibe ederek bakterisid etki oluşturan:

   Metranidozol

ANTİBİYOTİKLERİN SEÇİMİ

Oral ve maksillofasiyal bölgede meydana gelen enfeksiyon hastalıklarının tedavisinde antibiyotik seçimi, klinik değerlendirmenin yanı sıra ilaçla ilgili farmakolojik ve mikrobiyolojik faktörleri kapsamak durumundadır. Antibiyotikler tedavide iki şekilde kullanılmaktadır. Hastalığa sebep olan mikroorganizmanın mikrobiyolojik tanısı konulmadan, hekimin daha önceki deneyimlerine dayanarak ve mevcut enfeksiyon hastalığına neden olabilecek tüm mikroorganizmaları kapsayacak şekilde yapılan tedavi, ampirik (tahmini) tedavi olarak bilinmektedir.

ANTİBİYOTİKLERİN SEÇİMİ

Seçilen antibiyotiğin etkili olabilmesi için herşeyden önce enfeksiyon bölgesinde yeterli derişimde bulunması gerekmektedir. Kural olarak enfeksiyon bölgesinde ilaç derişiminin, in vitro duyarlılık testleriyle tespit edilen minimum inhibitör derişim değerinden az olmaması gerekir. İlaçların enfeksiyon bölgesine geçişi sıklıkla basit difüzyonla olmaktadır. Bu nedenle geçiş oranı, plazma veya ekstraselüler sıvıdaki ilaç derişimine bağımlıdır. Proteinlere yüksek oranda bağlanan bir ilacın, bağlanmayan ilaca göre enfeksiyon bölgesine geçişinin az olması ve dolayısıyla antibakteriyel etkinliğinin düşük olması beklenir.

Antimikrobiyal ilaçların atılım yolları

    Eliminasyonları büyük oranda karaciğerde olan antimikrobik ilaçlar

Kloramfenikol

Sefaperazon

Linkomisin

Sefalotin

Eritromisin

Rifampin

Klindamisin

Tetrasiklinlerden doksisiklin ve minosiklin

Penisilinlerden dikloksasilin ve nafsilin

Antimikrobiyal ilaçların atılım yolları

   Eliminasyonları büyük oranda böbrekten olan ancak nefrotoksik etkisi olmayan veya düşük olan antimikrobik ilaçlar

Penisilin G

Sefalosporinlerin çoğu

Amoksisilin

Ko-trimoksazol

Ampisilin

Antimikrobiyal ilaçların atılım yolları

   Eliminasyonları büyük oranda böbrekten olan nefrotoksik etkisi yüksek antimikrobik ilaçlar

Aminoglikozidler                                                   

Doksisiklin ve minosiklin dışındaki tetrasiklinler

Sefaloridin

Nitrofurantoin 

ANTİBİYOTİKLERİN SEÇİMİ

Enfeksiyona ait lokal faktörler de, antibiyotik seçiminde önemli olmaktadır. Kan akımı azaldığı için abse içine antibiyotiğin girişi azalmıştır. Bu nedenle önce absenin drene edilmesi gerekir. Bütün bunların dışında yaş, genetik faktörler ve hamilelik gibi faktörler de tedavinin etkinliğini değiştirebilir ve bu nedenle uygun antibiyotiğin seçiminde göz önünde bulundurulmalıdır. Antibiyotiklerin seçiminde konakçıya ait faktörlerde göz önünde bulundurulmalıdır. İmmün sistemi normal fonksiyon gösteren kişilerde bakteriyostatik antibiyotiklerin kullanımı bir sorun oluşturmazken, herhangi bir şekilde immün fonksiyon bozukluğu olan kişilerde mutlaka bakterisid antibiyotikler kullanılmalıdır

Gebelikte antibiyotik kullanımı

Gebelikte diğer ilaçlar için olduğu gibi, antibiyotikler için de risk söz konusu olmaktadır. Bu risk faktörleri için (A,B,C,D,X) sınıflaması yapılmıştır. Buna göre;

A sınıf: Tüm trimestrlerde risk oluşturmamıştır. Fetusa zarar verme olasılığı uzak görünen gruptur.

B sınıf: Gebeliğin 1. trimestrinde bulunan kadınlarda olumsuzlukları vardır. Ancak daha sonraki trimestrlerde risk bulgusu yoktur. Hayvan üreme deneyleri de risk göstermemiştir.

C sınıf: Hayvan deneylerinde teratojenik etkiler gözlenebilir. Ancak insanlarda kontrollü bir çalışma yoktur.

D sınıf: Fetusta zararlı etkileri saptanmıştır.

X sınıf: Bu grupta fetal anomaliler gösterilmiştir. Hamile olan ya da olabilecek kadınlarda bu grup ilaçların kullanımı endike değildir.

Bebeklere verilmesi sakıncalı antibiyotikler ise şunlardır; Kloramfenikol, tetrasiklin, nalidiksik asit, novobiyosin.Emzirme sırasında sütle bebeğe geçen antimikrobiyaller; Kloramfenikol, eritromisin, tetrasiklin, sulfanomidler.

Gebelikte antibiyotik kullanımı

Teratojenik etki gösteren antibiyotikler

B sınıfı : Penisilinler, Sefalosporinler, Antifungallar (Amphotericin-B, Clotrimazole,    Flucytosine, Mikonazole, Nystatin), Linkomisin, Polimiksin-B, Metronidazol

C sınıfı: Aminoglikozidler (Amikasin, Gentamisin, Neomisin), Antifungal (griseofulvin), Antitüberküloz (INAH, PAS, Rifampisin), Basitrasin, Kloramfenikol, Novabiosin, Trimetoprim, Vankomisin, Antiviraller (Acyclovir, Amantadine) Sefalosporin ( Moksalaktam)

D sınıfı: Aminoglikozidler (Kanamisin, Streptomisin, ve Tobramisin), Tetrasiklinler (Klortetrasiklin, Doksisiklin, Oksitetrasiklin)

E/D sınıfı: Sulfonamidler

REZİSTANS

Mikroorganizmaların bir özelliği olup onların antibiyotikler ve diğer kemoterapötiklerden etkilenmemesi demektir. Antibiyotiklerin sayısının hızla artmasının sebeplerinden biri de, bunlara karşı oluşan rezistanstan dolayı sürekli yeni antibiyotiklere ihtiyaç duyulmasıdır. Rezistans sadece antibiyotiği kullanan kişiyi değil, bireyler arasında da yayılması nedeniyle tüm toplumu etkilemekte ve bundan dolayı da önemli bir halk sağlığı sorunu oluşturmaktadır.Bazı mikroorganizmalar belirli bir kemoterapötik ilaca doğal olarak rezistandırlar, yani o ilaç tarafından etkilenmezler. Doğal rezistans olarak bilinen bu durum tedavi açısından ciddi bir sakınca oluşturmamaktadır. Rezistansın tedavide problemlere neden olan ve ilacın kullanılışını etkileyen şekli, kazanılmış rezistanstır. Bu tip rezistansta antibiyotik ilk kullanılışında mikroorganizmalar üzerine etkili olduğu halde, tekrarlayan kullanımlarda ilacın antimikrobiyal etkisine karşı rezistans gelişebilmektedir. 

ANTİMİKROBİYAL TEDAVİDE BAŞARISIZLIK NEDENLERİ

    Antimikrobiyal tedavide çok çeşitli sebeplerle başarısızlıkla karşılaşılabilmektedir. Meydana gelen hastalığın viral mi bakteriyel kaynaklı mı olduğunu iyi tespit etmek gerekmektedir. Sadece ateş semptomunun görüldüğü durumlarda veya viral kaynaklı bir enfeksiyonda, antibakteriyel antibiyotik kullanmak, doğal olarak başarısızlık getirecektir. Bu başarısızlık sebepleri şu başlıklar altında incelenebilir;

Kullanılan antibiyotiğin antibakteriyel spektrumunun uygun olmaması

Kullanılan antibiyotiğin kan/doku düzeyinin yetersiz olması

Diğer nedenler:

Gelişigüzel antibiyotik kullanımının sakıncaları:

Direnç gelişimi

Toksik ve allerjik etkiler

Hastalık tanısının maskelenmesi

Yüksek maliyet

Sonuç alınmada gecikme. Hekime ve ilaca güvensizlik

Süper enfeksiyon ( Dirençli bakterilere bağlı yeni enfeksiyon gelişimi)

Klinikte kombine antibiyotik tedavisi şu amaçları sağlamak için yapılabilir

Geniş spektrum sağlamak

Karma bakteri enfeksiyonlarının tedavisi

Antimikrobiyal etkinliğin artırılması

Hücre duvarına etkili antibiyotiklerle aminoglikozidlerin kombinasyonu

Direnç gelişimini önlemek

İlaçları daha düşük dozda kombine ederek toksisiteyi azaltmak

Penisilinlerin yan etkileri

Aşırı duyarlılık ( basit deri reaksiyonu, anafilaksi)

Diğer beta laktam ilaçlarla çarpraz aşırı duyarlılık görülebilir.

Nötropeni (akyuvar sayısının anormal derecede az olması) , trombositopeni (trombosit düşüklüğü)

Renal toksisite

Transaminaz (aminoasitlerin vücutta birbirine dönüsmelerini saglayan enzimler) yüksekliği

Gastrointestinal yan etkiler  ( bulantı, kusma, pseudomembranöz enterokolit)

Nörotoksisite ( Yüksek doz penisilin G ile konvülzüyon )

SONUÇ:

        Oral ve maksillofasiyal cerrahide antibiyotik kullanımının endikasyonlarını şu şekilde sıralayabiliriz;

Orta veya şiddetli ağrı ve yaygın şişlikle beraber seyreden  akut enfeksiyon varlığında antimikrobiyal ilaç kullanılmalıdır.

Sistemik açıdan sağlıklı olmayan bireylerde gelişen enfeksiyonlarda derecesi ne olursa olsun antibiyotik kullanımı düşünülmelidir.

Ekstraoral fasiyal boşluklara yayılan enfeksiyonlarda endikasyon vardır.

Çoğunlukla gömülü yirmi yaş dişleri çevresinde oluşan, trismus, yüksek ateş, yüzün yan tarafında şişlikle beraber seyreden perikoronitis vakalarında endikasyon vardır.

Son olarak enfeksiyonun rezolüsyonu için osteomyelitli hastalarda cerrahi tedaviye ek olarak antibiyotik tedavisi gerekmektedir.

Orofasiyal bölgede meydana gelen enfeksiyonlarda genellikle aerob gram pozitif koklar, anaerob gram pozitif koklar ve anaerob gram negatif basiller izole edilmektedir. Özellikle Streptokok  viridans, enfeksiyonun tipine bakılmaksızın odontojenik enfeksiyonlarda en çok izole edilen bakteri grubudur. Bu yüzden orofasiyal bölgede meydana gelen bir enfeksiyonun tedavisinde kullanılacak antibiyotik, hem S.viridans’a hem de oral anaeroblara etkili olabilmelidir. Penisilinler, bu durumda major patojenlere karşı etkili ve ucuz olmalarından dolayı ilk akla gelebilecek antibiyotiklerdir. Ancak hasta şifa bulmuyorsa, enfeksiyon dirençli ise enfeksiyon etkeni mikroorganizmanın mikrobiyolojik olarak in vitro yöntemlerle (gram boyama, serolojik testler, antibiyogram vb) saptanıp, bu sonuçlara göre diğer alternatif antibiyotiklerin kullanılması düşünülebilir.

Subakut bakteriyel endokardit ve antibiyotik proflaksisi

Endokard kalbin iç yüzünü, yani boşlukları döşeyen bir zar olup, kalbe açılan kan damarlarındaki kapakçıkların da sadece kalp boşluğuna bakan yüzlerini örter.

Mikroorganizmalar kalbe yerleştiklerinde enfektif endokardit denilen hastalığa neden olurlar.

En sık etkilenen bölge; kalp kapakçıklarına en sık yerleşen miokroorganizmalar bakteriler olduğundan bakteriyel endokardit terimi sık kullanılmaktadır. Ancak mantarlar ve clamidya gibi mikroorganizmalar da yerleşebileceğinden enfektif endokardit terimi daha uygundur.

Subakut bakteriyel endokardit ve antibiyotik proflaksisi

Enfektif endokarditin ilgili mikroorganizmanın virulansına göre, akut ve subakut olmak üzere iki klinik tipi vardır;

Akut enfektif endokardit,

Akut septisemi seyrinde S aureus, pnömokoklar, meningokoklar, gonokoklar, hemofilus influenza, gram (-) basiller gibi virulansı yüksek mikroorganizmalar, önceden normal olan kalp kapaklarını tutarak hızla tahrip edebilirler. Bu durumda tablo akut septisemininkine benzer olup, hastalık birkaç hafta sürer. Akut tipte ateş daha yüksek, genel durum daha bozuk ve hastalığa yakalanan kapaktaki hasar daha fazladır. Ayrıca akut tipte, subakut tipe göre prognoz daha kötü ve erken ölüm oranı yüksektir. 

Subakut bakteriyel endokardit;

Virulansı nisbeten düşük olan mikroorganizmalar ancak romatizmal kalp hastalığı ya da konjenital kalp hastalığı ile önceden hasara uğramış kalp kapaklarına yerleşmek suretiyle subakut enfektif endokardite neden olabilirler. En sık rol oynayan mikroorganizmalar, alfa hemolitik streptokoklar (S Viridans, S mutans, S sanguis) olup ağız ve boğaz florasında büyük oranda bulunurlar. İkinci derecede rol oynayanlar ise gastrointestinal ve üriner florada bulunan S faecalis ve S bovis tir.

Enfektif endokardite; dental, gastrointestinal veya üriner sistem operasyonu veya aletli muayenelerin neden olduğu geçici bakteriyemiye yol açar. Bu sebeple kalp kapak lezyonları bulunan hastalarda bu tür müdahalelerden önce antibiyotik proflaksisi yapılması gerekir.

Subakut enfektif endokardit hemen her yaşta meydana gelebilir. Ancak en sık orta yaşlarda görülür. Hastalık çok sinsidir ve semptomlar birkaç ay boyunca ortaya çıkmayabilir.

Hastalar genellikle giderek artan halsizlik, kilo kaybı, iştahsızlık, sebebi belirsiz ağrı ve tespit edilen hastalarda, açıklanamayan ateş, ve genel durum bozukluğu söz konusu ise subakut enfektif endokardit düşünülmelidir. Vakaların çoğunda, yakın zamanda dental, gastrointestinal vb operasyonlar geçirdiği hikayesi mevcuttur.

 

Belirtileri;

Halsizlik, iştahsızlık, kilo kaybı, aşırı terleme, sürekli genel ateş, başağrısı, miyalji, artralji ve sırt ağrıları

Kalp yemezliği belirtileri, dispne

Emboli ve organ infartları, ödem, karın ağrılarılarına yol açar

Anemi ve peteşiler (Ağız, konjuktiva ve göğüste)

Tırnak altlarında kanamalar

El ve ayak parmaklarında küçük kırmızımsı hasssas şişlikler

Dalakta büyüme

Kalpte üfürümler

Enfektif endokardit tedavi edilmediği takdirde öldürücüdür. Antibiyotik tedavisi mortaliteyi azaltmış olmasına rağmen çağu vakada, kalp kapakçıklarındaki hasara bağlı olarak kalp yetmezliği ortaya çıkmaktadır. Ölümler genellikle anemi, serebral veya pulmoner embolizm, kalp veya böbrek yetmezliklerinden dolayı gerçekleşmektedir.

Enfektif endokardit ölümcül bir hastalık olmasından dolayı geçici bakteriyemiye yol açabilecek tıbbi ve dental girişimlerden önce şüphelenilen vakalarda antibiyotik proflaksisine ihtiyaç vardır. Subakut enfektif endokardite yol açma konusunda en yaygın olarak suçlanan işlemler dental girişimler olmasına rağmen gastrointestinal, genito-üriner, üst solunum yolu ve kardiyak cerrahileri ilgilendiren girişimler de çok büyük riskler taşımaktadır. Ayrıca iv ilaç bağımlıları da enfektif endokardit risk taşımaları açısından önemlidirler.

Endokardit proflaksisi tavsiye edilen durumlar

Yüksek risk grubu:

Protetik kalp kağakçığı

Daha önce geçirilmiş bakteriyel endokardit

Komplex syonotik konjenital kalp hastalıkları

Sistemik pulmoner shuntlar veya kanallarla cerrahi rekonstrüksiyon

Endokardit proflaksisi tavsiye edilen durumlar

Orta risk gurbu:

Diğer bütün kardiyak malformasyonlar

Akut valvar disfonksiyon

Hipertrofik kardiyomyopati

Mitral valve prolapsı

Endokardit proflaksisi tavsiye edilen durumlar

Önemsiz risk grubunda olanlar:

İzole artrial septal defect

Artriyal septal defektin cerrahi tamiri, ventriküler septal defekt veya patent duktus arteriozusu

Koroner by-pass greft cerrahisi

Valvar regurgitasyon olmaksızın mitral valve prolapsı

Fizyolojik, fonksiyonel veya masum kalp murmurları

Valvar disfonksiyon olmaksızın daha önce geçirilmiş Kawasaki hastalığı

Valvar disfonksiyon olmaksızın daha önce geçirilmiş rhematic fever

Kalp pili ve implante edilmiş defibrilatörler.

Endokardit proflaksisi önerilen dental prosedürler

Diş çekimleri

Cerrahi içeren periodontal prosedürler, kök düzeltme,küretaj, sondlama

Dental implant yerleştirilmesi ve avulse dişlerin reimplantasyonu

Endodontik enstürmantasyon veya sadece apex altındaki cerrahileri

Antibiyotik fiber ve striplerin subgingival yerleştirilmesi

Ortodontik bantları ilk yerleştirilmesi (braketleme hariç)

İntraligamenter lokal anestezik enjeksiyonlar

İmplant veya dişlerin proflaktik temizliğinde eğer kanama bekleniyorsa

Endokardit proflaksisi gerektirmeyen dental prosedürler

Restoratif tedaviler

Lokal anestezik enjeksiyonları

Kanal içi endodontik tedavi, post yerleştirme ve çıkarma

Rubber-dam yerleştirme

Postop sütur alma

Çıkabilen prostodontik ve ortodontik parçaların yerleştirilmesi

Ağız ölçüsü alınması

Flor tedavisi

Oral radyografların alınması

Ortodontik aletlerin uyumlanması

İlk dişlerin düşmesi

Dental, oral, respiratuar sistem veya özefagal işlemlerde proflaktik regimen (tekrar dozu yok)

Standart genel proflaksi;

   amoksisilin; işlemden 1 saat önce erişkinlerde; 2 g, çocuklarda 50mg/kg

İlaç alamayanlarda;

   ampisillin; işlemden yarım saat önce

   erişkinlerde; 2 g ım veya ıv, çocuklarda; 50mg/kg ım veya ıv

Dental, oral, respiratuar sistem veya özefagal işlemlerde proflaktik regimen (tekrar dozu yok)

Penisiline allerjik hastalarda;

   Clindamisin; işlemden bir saat önce;

   Erişkinlerde; 600 mg, çocuklarda;

   20mg/kg

   Cephalexin veya cefaroxil, işlemden 1 saat önce,

   Erişkinlerde; 2g , çocuklarda; 50mg/kg

Dental, oral, respiratuar sistem veya özefagal işlemlerde proflaktik regimen (tekrar dozu yok)

    Azitromisin veya kalritromisin; işlemden 1 saat önce; erişkinlerde, 500mg, çocuklarda, 15mg/kg

Penisiline allerjik ve ilaç alamıyorsa,

    klindamisin; işlemden 30 dak önce; ıv,

    erişkinlerde, 600mg,

    çocuklarda, 20mg/kg

    veya cefazolin, işlemden 30 dak önce,

    erişkinlerde, 1g, çocuklarda 25mg/kg

Total çocuk dozu erişkin dozunu geçmemelidir

Sefalosporinler penisilinlere ani tip hipersensitivite reaksiyonu gösteren kişilerde kullanılmamalıdır.